Op het moment dat je een film produceert in het buitenland, waar dan ook, ben je in een groot nadeel ten opzichte van Nederland. In het buitenland ben je altijd te gast. Terwijl je in Nederland tot in detail kennis hebt van wat je ‘kunt maken’ en wat niet, is het bij andere culturen altijd aftasten wat wordt geaccepteerd en wat niet. Zeker in dunbevolkte gebieden waar tradities en gebruiken vaak nog actueel zijn. Gelukkig voor ons is het Schotse volk een erg openhartig, vriendelijk en vrijgevig volk. We zijn tegen weinig weerstand opgelopen, mede dankzij de beleefdheid van de mensen die in het gebied wonen.
Wat ik heb geleerd is dat je zeker in dunbevolkte gebieden goed contact moet houden met de plaatselijke bevolking. Met mijn beste Engels (en poging tot het verstaan van Schots) ging ik regelmatig op te koffie bij mensen om iets geregeld te krijgen. Mensen die zo afgelegen wonen krijgen niet veel bezoek, dus in plaats van een gesprek aan de deur word je meteen uitgenodigd om binnen te komen en wordt de ketel opgezet. Hier moet je echt in meegaan, niet alleen omdat het heel leuk is maar omdat het ook kansen biedt. Vaak weten mensen uit de plaatselijke bevolking meer van het gebied dan jij, hoe goed je research van te voren ook is geweest.
In de tweede helft van de draaiperiode waren we veel in het plaatsje Kilchoan, waar maar een paar honderd mensen wonen. Blijkbaar waren we als Nederlandse karavaan zo opvallend dat we na een paar dagen bezoek kregen van een man die een weblog bijhield over alles wat gaande is: de Kilchoan Diaries. Hij legde ons uit dat het hele dorp bijzonder nieuwsgierig was geworden naar ons. We waren in een paar dagen erg bekend geworden.
In het vervolg zou ik de aanwezigheid als filmploeg nog eerder bekend maken en vanaf het begin al ( of vooraf) zoeken naar een plaatselijke nieuwsdienst. Een krantje, blog of iemand die centraal staat in de gemeenschap is vaak nog interessanter om te benaderen dan iemand vanuit een overheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten