Sounddesign (Erik van der Ven)

Heraut is een film waarbij het erg om de sensitiviteit gaat. Het verhaal gaat  over eenzaamheid en een zeldzaam contact maken met anderen. De nadruk van muziek en sounddesign in Heraut zal dan ook op deze sensitiviteit liggen. Je moet als het ware in de karakters kunnen kruipen, en kunnen voelen wat ze denken, doen en  doormaken.

Dit wordt in sounddesign nagestreefd door op de set al zo dicht mogelijk op de acteurs te zitten met het geluid. En dan letterlijk zo dicht mogelijk. Met de boom-microfoon werd niet de omgeving of de sfeer opgenomen, maar juist de details als voetstappen, het kraken van het gras,  regendruppels op een brommer of jas. Bewegingen moesten bijna voelbaar hoorbaar zijn. Een boom alleen is hierbij niet voldoende. Ook werden acteurs voorzien van een zender, niet alleen in scènes bij dialoog, maar vooral ook in scènes waarin helemaal geen dialoog zat, maar subtiele bewegingen. Door een microfoon op de huid van de acteurs te plaatsen werden deze bewegingen nog beter geregistreerd. Ademhaling, het schuren van een jas, het draaien van een hoofd, alles kwam binnen via de microfoon. Doordat er niet veel gesproken werd in de film was het ook mogelijk om de zenders op andere plekken te plakken dan gangbaar, om juist die andere bewegingen binnen te krijgen zoals een microfoon op een been voor betere voetstappen. 


In de muziek wordt rekening gehouden met de verhaallijn door middel van frequenties die spanning veroorzaken. Niet in de vorm spanning waarbij er iets engs te gebeuren staat, maar spanning in de vorm van disbalans. Het niet altijd comfortabel voelen. Dit sluit aan bij de karakters die soms samen op pad zijn, maar elkaar nog niet gevonden hebben. In andere scènes is er juist wel dat contact wat ze samenbrengt, en daar is dat dan ook ‘voelbaar’ in de muziek. De muziek is meer in balans, komt meer samen. Hiermee is gespeeld gedurende de film. Karakters hebben eigen thema’s gekregen, eigen geluiden, die samen kunnen komen, maar die ook van elkaar verwijderd kunnen raken in de muziek. 

Muziek balans/ disbalans

 Thema Ivar & Ella/ Thema Noa & Anna

Gestreefd is ook om de muziek niet ‘tastbaar’ te maken, zoals gevoel ook niet tastbaar is. Dit is gedaan door nergens realistische instrumenten te gebruiken. Je zal nooit duidelijk een gitaar horen, of een viool of cello. Elke geluid is vervormd, veranderd, niet altijd meer even goed te duiden. Ook is er gebruik gemaakt van veel synthesizers om een basis te hebben voor de verschillende thema’s en karakteristieke geluiden zodat de film één geheel zou blijven.

In zowel muziek als sounddesign wordt rekening gehouden met het landschap wat in het ene shot heel weids kan zijn, maar in het andere shot juist dicht bij het karakter staat. De muziek wordt grootser wanneer er mooie landschappen te zien zijn, maar iel wanneer er close-shots worden gebruikt en juist de persoon in dat weidse landschap de aandacht moet trekken in plaats van de wijde omgeving zelf. Door hiermee te spelen creëer je ook een gevoel van eenzaamheid en gevoeligheid.  Hetzelfde geldt voor het sounddesign waarbij in weidse beelden harde wind waait, en in close-shots juist de kleine details nog hoorbaar zijn als het kraken van het gras of soms een vogeltje wat fluit. Alles wordt gedaan om de sensitiviteit en eenzaamheid van de karakters hoorbaar en vooral ook voelbaar te maken.