donderdag 8 september 2011

Scenario keuzes (Rosanne Pel, regisseur/ scenarist)


In tegenstelling tot veel andere aspecten die tijdens het realiseren van een film veel invloed hebben op het verhaal en de film zelf, zijn in de scenariofase de veranderingen het grootst. De stappen het meest zichtbaar. Het start met niets, een leeg Word-bestand en een knipperende cursor….

Het begint bij iedereen met een idee.  Maar bij iedereen ziet dat idee er anders uit. Mijn ideeën beginnen altijd met beelden. Karakters, dialoog of situaties komen pas later. Bij Heraut begon het idee met een elektriciteitsmast, die ik vanuit mijn jeugd altijd al intrigerend heb gevonden.  Waarom ? Vaak start het proces daar, met een vraag die mij bezighoudt. Die vraag wordt vervolgens gedurende het schrijven steeds meer een visie. Dan schrijf ik vervolgens beetje bij beetje het verhaal.

Het verhaal van Heraut gaat over isolatie en eenzaamheid. Over een verlangen van mensen om met elkaar verbonden te zijn. Cameravrouw Karlijn Milder en ik zijn die isolatie gaan zoeken in Schotland, waar we een decor  zochten die symbool kon  staan voor de eenzaamheid van mensen zelf. Tijdens de locatiereis kwamen we er achter dat het gebied dat we hadden uitgekozen  - de Schotse Hooglanden- de juiste was.
Tijdens het schrijven gebruik ik vaak locaties die ik al ergens van ken. Voor Heraut was dat anders. Er lag al een volledig script voordat we gingen zoeken. Maar het gebied bracht de juiste sfeer mee die ik met de film voor ogen had.


Bij terugkomst heb ik het scenario omgeschreven naar de locaties die we daar hadden gevonden. Er veranderde  in de scènes weinig aan de dialoog, het verhaal of de visie van het verhaal. Vooral de beelden rondom de scènes werden anders.

Een scène waarin drie jonge mensen rondhingen en uitkeken over een dorp werd omgeschreven tot een hangplek bij een verlaten loods aan een meer. De vervallen staat van die plek trok direct mijn aandacht. De keuze moest worden gemaakt omdat er in het gebied waar wij zaten helemaal geen dorpen te vinden waren. Of dorpen die teveel relateerde aan een Schotse leefomgeving. 

Wij zochten alleen het decor om daar zelf een leefwereld te kunnen bouwen. De loods grensde aan een aantal objecten die er uitsprongen door hun bouwvalligheid. Het lijkt alsof er ooit mensen waren die zijn weggetrokken en alles hebben achtergelaten. Alleen de restanten zijn nog zichtbaar. Dit paste beter in het verhaal dan het aanzicht van een zichtbaar bewoond dorp.




Nog een andere filmlocaties die is veranderd door ons bezoek aan Schotland, was de plek waar de twee verhaallijnen elkaar zouden kruisen. Dit zou plaatsvinden op een weg tussen de bergen waar Ivar, het hoofdpersonage, een rustpauze houdt.

Na een lange dag  locatiescouten kwamen Karlijn en ik langs een mini-tankstation met supermarktje waar eigenlijk alle bewoners uit dat gebied winkelden. Er was namelijk niets anders in de directe omgeving te vinden waar dit kon. Het tankstation lag aan één kant volledig weids, er waren geen huizen of andere vormen van bebouwing te zien. Ook dit was een plek die ik niet van te voren had kunnen bedenken, maar die wel logischer is dan de plek die ik van te voren in gedachten had. Zo viel het verhaal langzaam op zijn plek op een bestaande locatie. Waar het logisch voelde dat de scènes zoals ik ze had bedacht ook plaats konden vinden.








Geen opmerkingen:

Een reactie posten